قطر دهانه معادل قطر شیئی یا آینه اصلی تلسکوپ است. برای نمونه تلسکوپ بازتابی Omni 150 دارای یک آینه ۱۵۰ میلیمتری یا ۶ اینچی می باشد. به صورت خلاصه برای تلسکوپ های بازتابی قطر دهانه = قطر آینه اصلی برای تلسکوپ های شکستی قطر دهانه = قطر عدسی شیئی به صورت کلی تولید آینه بزرگتر آسان تر از تولید عدسی بزرگتر است به همین دلیل تلسکوپ هایی که عدسی بزرگی دارند به شدت گران تر می شوند برخلاف تلسکوپ هایی که آینه بزرگتری دارند.

برای تلسکوپ های بازتابی فاصله ۱۲۰۰ میلیمتری به این معنی است که اگر پرتو های نور به سمت آینه اصلی (مقعر ) بروند، در فاصله ۱۲۰۰ میلیمتری از آینه کانونی می شوند ( پرتو های نور در یک نقطه بهم می رسند ).

برای تلسکوپ های شکستی فاصله کانونی فاصله عدسی اصلی(عدسی شیئی، همان عدسی است که رو به آسمان قرار دارد) تا نقطه ای است که پرتو های نور بهم می رسند و کانونی می شوند

برخلاف دوربین های دوچشمی که اغلب بزرگنمایی ثابتی دارند، تلسکوپ ها می توانند بزرگنمایی متغیری داشته باشند. اگرچه توان بزرگنمایی مهم ترین پارامتر در خرید تلسکوپ نیست اما مهم است بدانیم موقع رصد کهکشان آندرومدا بهتر است از چشمی با عدد بزرگتر (مثلا ۳۲) استفاده کنیم تا بتوانیم کل کهکشان آندرومدا را در چشمی تلسکوپ ببینیم و از طرف دیگر برای رصد کل قرص ماه بهتر است از چشمی مثلا ۲۵ استفاده کنیم یا اگر میخواهیم بزرگنمایی بیشتری داشته باشیم و دهانه های ماه را با جزئیات بیشتر رصد کنیم از چشمی با عدد کوچکتر(مثلا ۴یا۹) استفاده کنیم.

تغییر بزرگنمایی تلسکوپ با تعویض چشمی اتفاق می افتد و فرمول بزرگنمایی یا Magnification (Mag) برابر است با نسبت فاصله کانونی آینه اصلی یا عدسی اصلی به فاصله کانونی چشمی.

مثال : اگر تلسکوپ با آینه ۱۵۰ میلیمتری و فاصله کانونی ۱۰۰۰ داشته باشیم و به همراهش دو چشمی ۲۵ و ۱۰ برای رصد همراه خود ببریم با چشمی ۱۰ بزرگنمایی ۱۰۰برابری و با چشمی ۲۵ بزرگنمایی ۴۰ برابری خواهیم داشت.

برای انتخاب بزرگنمایی مناسب باید توجه کنیم جرم مورد نظر دارای اندازه زاویه ظاهری کم یا زیادی در آسمان است و سپس چشمی مناسب را انتخاب کنیم.

از پارامتر های مهم خرید تلسکوپ می توان به توان گردآوری نور اشاره کرد که بستگی به قطر دهانه تلسکوپ ( مورد شماره۱ ) دارد. هرچه تلسکوپ دهانه بزرگتری داشته باشد توان گردآوری آن نیز بیشتر می شود و اجرام کم نوری تری قابل مشاهده هستند. این یعنی برای رصد جرم کم‌نور تلسکوپ ۶ اینچ عملکرد بهتری نسبت به ۴ اینچ خواهد داشت.

این پارامتر نشان می دهد تلسکوپ ما چقدر توانایی دارد که جزئیات از از هم تفکیک کند.برای نمونه عناق و سها دو ستاره بسیار نزدیک بهم در آسمان هستند و چشم سالم باید توانایی تفکیک آن ها را داشته باشد.

برای محاسبه توان تفکیک تلسکوپ کافی است نسبت ۱۲.۵ به گشودگی قطر دهانه تلسکوپ بر حسب سانتیمتر را انجام بدهیم. برای نمونه تلسکوپ با آینه ۱۵۰ میلیمتری دارای توانایی تفکیک ۰.۸۳ ثانیه قوسی را دارا می باشد.

بجز خود تلسکوپ شرایط جووی ( تلاتم جو ) و میزان سلامت چشم رصدگر روی توان تفکیک اثر دارد.

نسبت کانونی با فاصله کانونی فرق دارد و برای محاسبه اش کافی است یک نسبت بین فاصله کانونی و قطر دهانه برحسب میلیمتر گرفته شود. برای نمونه تلسکوپ ( ۱۵۰ میلیمتر ) ۶ اینچ با فاصله کانونی ۱۰۰۰ نسبت کانونی عدد نهایی برابر ۶.۶ می شود.

اگه هدف ما از خرید تلسکوپ رصد با چشم باشد خرید تلسکوپ با نسبت کانونی ۴.۷ تا ۷ کار خوبی است چون درصورت بیشتر شدن عدد میزان گردآوری نور کم می شود ( یعنی فاصله کانونی هنوز زیاد باشد ولی گشودگی تلسکوپ کم باشد برای نمونه در تلسکوپ های اشمیت ).

در یک شب صاف چشم برهنه ما می تواند میداد دید ۱۳۰ تا ۱۴۰ درجه داشته باشد ولی زمانی که از تلسکوپ استفاده می کنیم با افزایش بزرگنمایی میدان دید ما کاهش پیدا می کند.

چشمی های پلوسل و سوپر پلوسل دارای FOV ۵۲ می باشند. با گرفتن نسبت بین FOV چشمی و بزرگنمایی می توانیم مساحتی از آسمان که میتوانیم رصد کنیم را به دست بیاوریم.

برای نمونه تلسکوپ ۶ اینچ با فاصله کانونی ۱۰۰۰ و چشمی ۱۰ پلوسل، بزرگنمایی ۱۰۰ به ما می دهد و میدان دید ما با چشمی پلوسل با FOV ۵۲ برابر ۰.۴۳ (حدود نیم درجه) از آنجا که ماه اندازه تقریبی نیم درجه دارد ما با این تلسکوپ با این چشمی نمی‌توانیم کل قرص ماه را در چشمی رصد کنیم.